DEZYDERY ADAM CHŁAPOWSKI urodził się w Turwi 23 maja 1788 roku. Jego ojcem był starosta kościański Józef, a matką Urszula z domu Moszczeńska. Matka osierociła Dezyderego bardzo wcześnie, miał bowiem wówczas zaledwie 8 lat. Po ukończeniu 14-tego roku życia ojciec chcąc zapewnić Dezyderemu karierę wojskową wpisał go na listę kadetów pułku dragonów pruskich, stacjonującego w koszarach w Kościanie i Śmiglu.

Znany jest przede wszystkim jako działacz społeczno-gospodarczy w Poznańskiem, generał, uczestnik kampanii napoleońskich, adiutant Napoleona. Po klęsce Napoleona w latach 1818-1819 w Wielkiej Brytanii, pogłębiał wiedzę praktyczną w zakresie rolnictwa i leśnictwa. Po powrocie do Wielkopolski stał się pionierem postępu gospodarczego. Od 1827 poseł, a następnie wicemarszałek (1830) sejmu prowincjonalnego Wielkiego Księstwa Poznańskiego. W trakcie Powstania Listopadowego ponownie chwycił za broń. W czerwcu 1831 mianowany został generałem.

Współpracował z Karolem Marcinkowskim, współzałożycielem Towarzystwa Pomocy Naukowej. Główny cel Towarzystwa, wspieranie kształcącej się niezamożnej młodzieży, popierał on w ten sposób, że kształcił u siebie przyszłych rolników wpisując się w ten sposób w ogólny nurt oświatowej pracy organicznej, który przeszedł wówczas przez Wielkopolskę. Wśród wychowanków Generała znaleźli się Maksymilian Jackowski, późniejszy organizator kółek rolniczych w Wielkopolsce, Feliks Karpiński, późniejszy rządca w Opiniogórze u Krasińskich, czy wreszcie Edmunt Matejko, brat Jana, wykładowca w szkole rolniczej w Czernichowie. Ocenia się, że w okresie blisko 40 lat Generał Chłapowski wykształcił ok. 150 młodych ludzi, którzy następnie mocno przyczynili się do podniesienia poziomu rolnictwa w Wielkopolsce, które wówczas z powodzeniem konkurowało z rolnictwem z innych części Niemiec.

W uznaniu zasług tego wielkiego Polaka, Wielkopolanina i obywatela ziemi kościańskiej po jego śmierci, która miała miejsce w dniu 27 marca 1879, jego przyjaciele powołali do życia Towarzystwo Gospodarcze Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Gromadziło ono z dobrowolnych ofiar fundusz, który nazwano Stypendialnym Funduszem im. Generała Dezyderego Chłapowskiego. Odsetki z niego miały być przeznaczone na stypendia dla niezamożnej młodzieży, która kształciła się w zawodzie rolnika. Pierwszego stypendystę wyznaczono w roku 1883, a więc cztery lata po śmierci Generała. Do tej właśnie idei nawiązali twórcy Stowarzyszenia Oświatowego powołując je do życia i nadając mu imię Dezyderego Chłapowskiego.